"Hiiiiiiiiiiiiii... Yerim sizi !"

"Hiiiiiiiiiiiiii... Yerim sizi !"
Sizden 20 yaş küçük, hemcinsiniz bir personeliniz, size böyle söyledi mi hiç.
Bu gün biri söyledi bana.
Sonunda bu sözün patlayıverdiği konu;
Ne onun işine yarayacak bir şey hakkındaydı, ne de bir takdir sohbetiydi yaptığımız.
Bir şeyi neden yapmadığımı sormuştu da... O da öyle oluversin, demiştim yalnızca.
O kadar kontrolsüz, o kadar ağızdan kaçar gibi çıkmıştı ki...
Sonrasında ikimiz de gülümsedik birbirimize, ama onun yanakları da kızarmıştı bu arada.


İyi yönetici nasıl olunur?
Pek bilmem ben.
Dahası bildiğim, bu işin az biraz yetenek - vardır ya, karizma denen cinsten-, ama asıl öğrenilen bir şey olduğudur.
Ki benim aldığım eğitimde dirhem miktarınca şey öğretilmez bu konuda.
Gerçi, benimle aynı eğitimi alıp, şimdi çok büyük yerlerde, çok büyük başlar olmuş kişiler hiç de az değildir.
Ben onlardan değilim, bu çok açık da...
Peki, ben de bu lafı işitmeyi nasıl becerdim acaba?

Benden büyüklerden gördüğüm, ki onlar iyi birer yönetici miydi, tartışılır, ama benim gibi değillerdi, kesin!
Ya da sonradan karıştırdığım bir kaç kitabın, bir kaç notun söyledikleri, iyi yönetici olmak adına...
Onlar mı yanlış, ben mi yanlışım... bilmiyorum.
Bu kelimeleri duyduğumda... neler oluyor diye geçti önce aklımdan.
Yüzüne baktım kelam sahibinin... Gülümsedim...
Gülümsüyordu o da, ama yanakları kıpkırmızı :)
İzin istedi çıkmak için, başımla onayladım çıkışını.
Gülümsüyordum hala...

Ben böyleyim...

Dostlara, arkadaşlara...

Dostlara...
Arkadaşlara...
Beni şımartanlara...

Bana verdiğiniz her şey için,
ama asıl sevginiz için...

SAĞOLUN, VAROLUN ÇOCUKLAR :)

Sabırsız bir iyi :)

Vaktinden iki gün önce gelmiş, sabırsız bir iyi :)



İyiden öte güzel, sıcak... sımsıcak,
Arkadaş, dost...
İletişim şahinleri :)

İyi ki varsınız...
Hepinizi çok seviyorum.




Şu iki gün kötü bir şey yazmayım diyorum.
Malum :)

İlk iyi

Fotoğraf kalitesi kötü.
Sahibi kim, belli değil. Birileri sahiplenmiş görünüyor sadece.
Bu gün mail kutumdaydı.
Ne güzel bir "ilk iyi" oldu.

Bu fotoğrafı görüp de göğüsleri sızlamayan anne var mıdır, dersiniz?
Bu kadın... Anne!



"İlk iyi"...
Bu günün ve bu blog'un ilk iyisi... Anne!

Benim hala umudum var.
O, küçük, cılız maymunun süt kardeşi çocuk var ya,
O, yaşamayı, ayakta kalmayı başarırsa eğer...
Benim hala umudum var bu dünyadan.

b.

Nedir plan, program?

Plan, program değişti ya hani...
Günü yazacağım artık, her günü;
Günün en iyilerini - zar zor rastlanan, ardından şükredilen iyiler-...
Ve kötülerini... yazacağım.

En kötüler... onları yazmayacağım.
Her gün, her gün... aynı adamlar, aynı laflar, aynı yalanlar, yanlışlar, aynı pislik, aynı kokuşmuşluk... yazmayacağım.
Kimler, neler.... zaten malumumuz.

Bir de, buraya yazmayacağım kadar özel...
ve yazsam da inandıramayacağım kadar güzel şeyler olacak elbette hayatımda.
İşte onları da yazmayacağım.

Plan, program... Hepsi bu işte.