Çok az yılın ertesini, yani bu günü hatırlıyorum.
İz bırakanları oldu elbette...
Yarına faydası dokunur belki diye saklanan izler bir kısmı,
Bir kısmı da aslında unutulsa ne güzel olur cinsinden.
Hepimizin yıl sonları gibi aslında.
İşte onlara, yıl ertesi diyorum artık, bu gün itibariyle.
Bu sabah ise... yeni yıl :)
Yeni umutlar, yeni sevinçler, yeni mutluluklar...
Ve... başlangıçlar.
Çok b.ktan bir dünya, biliyorum elbette.
Ama yeni doğan çocuk için beslenen kadar umut doluyum bu gün.
Karamsar değilim...
Çünkü karamsar olmak gibi bir lüksüm, böyle bir hakkım yok.
En sevdiğimden, canımın içinden uzaktaydım...
Oysa, O, o kadar yakınımda, hatta o kadar içimdeydi ki.
Cıvıl cıvıl sesi vardı kulaklarımda bütün gece.
Ben... elbette önemliyim, ama O daha önemli benim için.
İşte O'nun için, O'na bırakacaklarım için... karamsar olmaya hakkım yok.
Bir gün önce, O'nun yaşlarında 11 çocukla beraberdim.
Birlikte yollarda yürüdük, bize taklılanlara takıldık biz de...
Tiyatroya gittik... beğenmedik şikayet ettik.
Karnımız acıktı, bir güzel yemek yedik.
Lunaparka gitmeye de niyetliydik ama, gece ve soğuk engel oldu bize.
Annelerinden uzaktı 10'u. Benim kuzum gibi tıpkı.
Elleri, ayakları titriyordu da, belli etmek istemiyorlardı.
Sonra, efelenmeye bile kalkıştılar, acemice:)
Ne güzeldi hepsi... ne güzeldi yürekleri...
İşte Onlar için de karamsar olmak gibi bir lüksüm yok.
Bu sabah güneş vardı odamda :)
Beni güneş uyandırdı.
2008'in sabahını güneşle karşıladım,
Vedasını da güneşle yapacağım.
İyi ki yaşandın 2007... her şey için teşekkür ediyor ve seni yolculuyorum,
içinde benim olmadığım bir başka boyuta.
Artık ben 2008'le birlikte "yaşam" boyutundayım :)
Sevginin, umudun, güzelliklerin, huzurun... ve bunları getirecek tüm başlangıçların boyutunda.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder