Nasıl başladık?

Dün gece dayanamadım artık.
Tanrım, O nasıl da kıskanç, kaprisli...
Dediğim dedik... şımarık vesselam.
BEN de istiyorum diyor.
"Bak! Ben beceremem... vaktim maktim yok üstelik.
Hani yazmaksa eğer, sırada bekleyen onca yazı... gerçi bunlar seni ilgilendirmiyor ama... hatta çok da şikayetçisin onlardan, biliyorum...
Sırf senin gönlün olsun diye... "
Hayır dinlemedi bile beni.

Ben de daha fazla direnmedim işin aslı.
Zaten, daha kaç gün olmuştu ki onun varlığını kabullenişim...
Ona "seni seviyorum" deyişim...
Sen ne yaparsan yap, kabulümsün... sen olmazsan ben olmam deyişim.
Bu şımarıklığına da "hadi bari..." dedim gitti işte.

Çünkü O'nu mutlu etmem gerekiyor önce...
Yoksa...ben mutlu olamıyorum sonra.

Ne kadar becerebiliriz, ne kadar sürdürebiliriz bilmiyorum...
Ama seninleyim Çocuk...
Artık biz de buradayız; b. ve çocuk :)